Чунки мебароварем донишро дар бораи ҷаҳон, пайдо мешавад ки кучактарин ҳаракатҳои прадедарони мо барои пазмонди худ, ягонабаро маҳдуд намекунад. ва ин чизи ки мо, Kemei, тавассути иттилоотро меёбанд ки мубодилаи махлукотҳои гузашта ва замони алиминро беҳатто меёбанд. мурғаи kemei чопбор маҳсулотҳои ки нефисатро натижегир кардан ва барои ҳамае шахслар бо амнияти хели саломатӣ расонидан.
Амокӯши аз Прадедарон
Паймонҳои бузургимиз шаид технолоҷияҳои навини, ки дар он рӯз аст, вақти зiyorат надоранд, лекин онҳо дониш доданд چӣ тарзи худро ба жоя мебаранд. Онҳо баромадан дар маҳсулотҳои природии тоаму масъалаҳои зиёdat нашоданд, вагарниҳам хонаи худро бармегузоранд. Рози гошадонии онҳо дар он рӯзҳо дахост. Ин тарзҳои, ки мумкин аст омӯзеш берем, барои гирифтан пазирани табиъӣ аз чарху дона ва саркоби худ.
Медицинаҳои кӯҳна, технолоҷияҳои нав
Барои он, ки трендиҳои навини моҳён дорад, мундода мебашад концептҳои кӯҳнаи ғозоши моҳён намешавад. Аммо, барои ягонбари даврҳои кӯҳна бо технолоҷияҳои навин, мумкин аст пазирани худро барои моҳён ва дустдорои замина иҷод кардан. Тримери Kemei маҳсулотҳо. Комбинатсияи элмҳои навин бо медицинаҳои кӯҳна мумкин мебарад, ки мо маҳсулотҳои беҳтар ва беҳтаринро иҷод кунем, ки ба замина нисбатан нахушвораст.
Истифодаи тақвимати элементҳои табиъӣ
Муҳофизатҳои феълаландаи природии дар тарихи узун аз кӯмак бардоштанд, ки ба ҷират ва пазмонди зобон мекунад. Пазмонди зобони природӣ аз муҳофизатҳои чун алое вера ва мас ванила истифода мекунад, ки мумкин аст дастрасшавад ва зобон ро саломат кард. Баромадагии ин муҳофизатҳои природӣ мумкин мебаранд, ки маҳсулотҳои природӣ барои зобон беважуд аз химияҳои зоркунӣ ё смакҳои синтетик созанд. Кемей ба тақдирдиҳонии табиъат барои формулир кардани пазмонди хусусӣ имонад чопбор маҳсулотҳо, ки метавонанд хубонии табиъатро баргаштанд ва хамчаи функционал ва хамчашаи бохтарин барои мақсади обшуро бармегузоранд.
Барози давом диҳиштан ба адабиёти пазмонди хусусӣ кӯҳна
Чунин ки барои ҷамоат ва зибогӣ ва пазмонди хосишин, матавонем аз забони кӯҳна фарокш шавем. Имлак кардан ва дар амал гузарандан адабиёти пазмонди хусусӣ кӯҳна, ки пештрабар мебошад, метавонад будущности саломаттарии барои мо ва замини мо сохт мекунад. Чунин ки интеграт кардани ҷиратҳои табиъӣ барои зибогӣ ё пазмонди хосишин. Мо ба Кемей гордим, ки ин praktikahoi кӯҳнаро бозгаштанд, ки мумkin ast rozi mijozонҳоро жиёндагӣ ва таъвони саломат ва мувозун дорост кард.
Ҷамъи донишҳои традиционали барои илмии муасир
Ҷустуҷӯи донишҳои қадимӣ/илмии қадimdi бо илмии муасирин хеле шиккат аст. Базгаштандани ба ончиз ки пайварони мо фهمیدанд ва интизоми онҳо ро бо донишҳои ки маҳдудияти мои имрӯзӣ дорад, мумкин мешавад регламентҳои беҳтарин барои пушт кардани зобоҳои чархро формулиш кунем. Va in hamchozi аст ки аз он бисёр ёдгузорӣ мумkin аст, халосан чори барои омӯзиш аз ритуолҳои қадими ки дар рӯзмурузи мо ворид мешаванд, ягони барои коркардани технологияи нав барои бозрӯи сарсанҷиҳои табиъӣ. Дар ин жонб, мо дар Кемей хостим ки махсусоми нозокӣ барои мӯroxри мо сохтем ки ин мفҳумро дастдор шавад ва мӯroxони мо ро ба суворӣ ва беҳтарӣ кӯмак мекунад.